medium BO Magazine
publicatie 2013
INTERVIEW
Norayr Khachatryan
Ontwerper Norayr Khachatryan streeft imperfecte perfectie na. Sterke concepten presenteert hij, met soms ‘een hoek af’. In spreidstand tast hij de grens af tussen productontwerp en beeldende kunst. De geboren Armeniër emigreerde op 16-jarige leeftijd naar Mechelen. 30 jaar is hij vandaag, geen tafelspringer, maar hij schrijft wel zijn eigen verhaal, ingetogen en gewaagd. “Mijn moeder was kleermaakster en vader bouwingenieur. Geen van beide richtingen wou ik echt uit, maar ik ben niettemin tussen die twee stoelen gevallen. Tussen maken en dromen, tussen kunst en design, daar bevond zich mijn wereld.”
Met een knipoog
“De opleiding Interieurvormgeving aan Sint-Lukas in Brussel was één uitgerekt kantelmoment. In het eerste jaar werd mijn conceptueel denkproces aangescherpt. Vervolgens stond het architecturale karakter centraal. In het derde jaar koos ik resoluut voor het productdesign.” De Tafel N7 werd zijn afstudeerproject. Hoewel de poten een heel vreemde positie innemen - een geslaagde trompe-l’oeil - staat de tafel perfect in evenwicht en is het effect magisch. Hij kreeg erveel aandacht mee op internationale blogs en veroverde hij het hart van de Italiaanse producent Casamania.
Zijn groeiend oeuvre grossiert in doordachte ontwerpen mét een knipoog. Als design moet prikkelen en nieuwe ervaringen mag aanbieden, dan raakt Norayr de juiste snaar. “Ik wil zowel vormelijk als qua materiaal verantwoorde keuzes maken, zonder trends te volgen. Na zijn gelauwerd afstudeerproject, volgden gevarieerde projecten, al dan niet in eigen beheer. Opvallend is zijn collectie geometrische lampen, YZ genaamd. “Een samenstelling van drie of vijf houten modules, geeft het concept gestalte. Iedere module heeft een hoek van 120° en 72°, waardoor ze makkelijk te combineren zijn, zoals stukken taart.
Onrustige doener
Een echt handschrift heeft hij naar eigen zeggen niet. En toch zijn er terugkerende elementen in Norayrs werk. Door de hoekige vormen hebben zijn ontwerpen iets kubistisch, maar dat blijkt geen bewuste referentie. “Ik denk niet in stijlen. Bij elk nieuw ontwerp onderzoek ik wat de ideale vorm is en welke productietechnieken ik het best hanteer. Het geeft een kick dingen te doen die ik nooit eerder deed. Ik leef volgens het idee dat je leert door het doen. Dat doe ik met elk nieuw product, met elke nieuwe richting in het labyrint der vormen.”
Norayr is een twijfelaar. Hij noemt zich een intuïtief denker en een onrustige doener, die geniet van het experimentele werk en te gemakkelijke ideeën uit de weg gaat. Hij laveert tussen controleren en loslaten. “Ik word vaak geïnspireerd door lelijke dingen, onaffe elementen, mankementen,… Dat blijkt dan een kiem, want wat kan je beschouwen als het begin van een ontwerp? Het moment dat je een eerste aanzet geeft tot iets, is vaak ongrijpbaar. Ik zit altijd met mijn hoofd bij mijn werk. Pragmatisch ontwerpen doe ik niet, maar in een tweede fase stel ik al mijn resultaten in vraag. De twijfel is voor mij essentieel aan het creatieproces.”
